Στις δυτικές κοινωνίες μία στις οκτώ γυναίκες θα διαγνωσθούν με καρκίνο του μαστού. Το ότι η πάθηση είναι τόσο συχνή δε μειώνει καθόλου το ψυχικό τραύμα που βιώνει κάθε γυναίκα χωριστά. Συχνά οι ασθενείς το περιγράφουν με την έκφραση: «έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου».
Ξαφνικά και εν αιθρία η ασθενής καλείται να συμφιλιωθεί με πολλά πράγματα ταυτοχρόνως: η ζωή της απειλείται όπως και η ταυτότητά της ως γυναίκα, θα χρειαστεί να χειρουργηθεί, πιθανώς και να υποστεί μαστεκτομή, θα χρειαστεί να υποβληθεί πιθανώς σε μακροχρόνια ορμονοθεραπεία, σε κάποιες περιπτώσεις σε χημειοθεραπεία ή σε άλλες στοχευμένες θεραπείες, να υποβληθεί στις περισσότερες των περιπτώσεων σε ακτινοθεραπεία, να ελέγχεται τακτικά και να υφίσταται την αγωνία και τις εξετάσεις για πολλά χρόνια. Καλείται να δεχθεί ότι πάσχει από μία χρόνια νόσο, ότι η ζωή της αλλάζει δια παντός, ότι τα παιδιά της, ο σύντροφός της, οι γονείς της, τα αδέλφια της, οι δικοί της άνθρωποι μπαίνουν σε μία χρόνια αγωνία ότι μπορεί να την χάσουν. Αν δεν έχει παιδιά και επιθυμεί να τεκνοποιήσει πρέπει να σκεφτεί τις επιπτώσεις της πιθανής ορμονοθεραπείας ή χημειοθεραπείας στη γονιμότητα, να αναβάλει πιθανή εγκυμοσύνη, να δεχθεί ότι θα πρέπει να φυλάξει ωάρια πριν τη χημειοθεραπεία αν θέλει να έχει μία ρεαλιστική πιθανότητα να μείνει έγκυος. Επίσης πρέπει να σκεφθεί τις πιθανές επιπλοκές και χρόνιες συνέπειες της πιθανής χημειοθεραπείας ή ορμονοθεραπείας.
Η αλήθεια είναι ότι οι γυναίκα βρίσκεται στο κέντρο της οικογένειας και συχνά πέραν από τον εαυτό της ανησυχεί για το πως θα το πει στους γονείς της, τι πρέπει να ξέρουν τα παιδιά της, αν θα το αντέξει ο σύντροφός της. Όλα αυτά σε συνδυασμό είναι πάρα πολλά για ένα άτομο και πρέπει όλο το περιβάλλον, όσο σοκαρισμένο και να είναι, να δείξει την ανάλογη κατανόηση και να στηρίξει την ασθενή με την καθοδήγηση του γιατρού της.
Ποια όμως είναι η θέση του μαστολόγου- χειρουργού μαστού σε όλα αυτά; Η θέση του είναι κατ’ αρχήν να δείξει ότι συμπάσχει με την ασθενή, ότι τη νοιώθει, να την ενημερώσει χωρίς να την τρομάξει, να της εμφυσήσει αισιοδοξία. Να της δώσει να καταλάβει ότι δεν είναι η μόνη, και ότι θα έχει μία ολόκληρη ομάδα ειδικών να την συντροφεύσει και να της συμπαρασταθεί στο δύσκολο αυτό ταξίδι. Ότι ο καρκίνος του μαστού είναι μια χρόνια νόσος και στις περισσότερες των περιπτώσεων αντιμετωπίσιμος.
Η αλήθεια είναι ότι λίγες ασθενείς έχουν ένδειξη μαστεκτομής στις μέρες μας, από ογκολογικής απόψεως. Η ασθενής μπορεί να διατηρήσει το μαστό της και να έχει πολύ καλό αισθητικό αποτέλεσμα με μία ογκοπλαστική επέμβαση, χωρίς χρήση ξένων υλικών. Ακόμα και αν χρειάζεται μαστεκτομή, στις περισσότερες των περιπτώσεων μπορεί να γίνει με διατήρηση του δέρματος και της θηλής, με πολύ καλό αισθητικό αποτέλεσμα, σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα σε ένα και μόνο χειρουργείο. Η χημειοθεραπεία χρειάζεται σε όλο και λιγότερες ασθενείς. Τα σύγχρονα χημειοθεραπευτικά φάρμακα είναι πιο δραστικά. Ταυτόχρονα όμως έχουμε τη δυνατότητα να μειώσουμε κατά πολύ τις επιπλοκές της χημειοθεραπείας. Οι σύγχρονες τεχνικές ακτινοβόλησης του μαστού υπερτερούν πολύ των παλαιοτέρων και συνεπάγονται πολύ λιγότερες επιπλοκές για τους πέριξ ιστούς (καρδιά, πνεύμονες κλπ.). Πολλές γυναίκες αλλάζουν τρόπο ζωής μετά τη διάγνωση του καρκίνου με αποτέλεσμα- όσο περίεργο και να ακούγεται- να είναι καλύτερα και όχι χειρότερα στην υγεία τους τα επόμενα χρόνια: Αθλούνται, αδυνατίζουν, περιποιούνται και προσέχουν περισσότερο τον εαυτό τους, κάνουν περισσότερα πράγματα που τους αρέσουν, δεν ανησυχούν πλέον για θέματα ελάσσονος σημασίας, απομακρύνουν τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις από τη ζωή τους όσο μπορούν, βλέπουν περισσότερο τα παιδιά τους και-σε κάποιες περιπτώσεις- απολαμβάνουν καλύτερη ερωτική ζωή με το σύντροφό τους.